62 62 62               

 

De magie van de cijfers.
62 jaar geleden, in 1962, stierven de beeldende kunstenaars Lieven Colardyn en Leo Piron. Zij waren op de tegenoverliggende heuvels van Tiegem en Nukerke actief geweest. Om dit te gedenken loopt van 24 augustus tot en met 1 september op drie locaties een tentoonstelling met foto's, etsen, tekeningen, schilderijen en beelden van bekende en minder bekende kunstenaars van vroeger en nu die vanuit diezelfde heuvels langs de Schelde hebben gewerkt en werken.

 

 

Een schilderachtige streek.
Wie een beetje bekend is met de streek in Zuid-West- en Zuid-Oost-Vlaanderen – en welke wielertoerist of liefhebber van de koers is dat niet – kent de welluidende namen.  De Tiegemberg, de Koppenberg, Edelareberg, de Hotond.  Door de gemeenten Anzegem, Maarkedal en door de ruime omgeving van de stad Oudenaarde kronkelen de veld- en kasseiwegen zich door en rond die heuvels.  Wie er wandelt of fietst, wordt van tijd tot tijd verrast door adembenemende vergezichten, die op een geruststellende  manier worden begrensd door vriendelijk begroeide, voorlopig nog steeds schaars bewoonde heuvelruggen.

 

 

Natuur inspireert. 
De verbondenheid met de elementen, de seizoenen, de hele aardse ‘schepping’, de fauna en de flora, de steeds wisselende hemels, de vruchtbaarheid van het land, het werk op de velden, hebben menig kunstenaar, in binnen- en buitenland, van de oudheid tot heden, naar de schildersezel of het beeldhouwatelier gedreven.

 

Ook vanuit deze heuvels langs de Schelde gebeurde dit.  Het leverde een meesterlijke oogst aan tijdloze kunstwerken op.  Een eeuw geleden meer bepaald, in het interbellum, streken in deze heuvels langs de Schelde enkele coryfeeën neer.  De ene stak de andere aan, nodigde een nieuwe uit.  Ze vonden elkaar of trokken zich in de schaduw van hun atelier terug.  Sommigen van hen maakten wereldfaam.  Valerius De Saedeleer is ongetwijfeld de bekendste. Leo Piron, een jonge leraar graveerkunst aan de academie te Aalst, vervoegde zijn stadsgenoot Valerius De Saedeleer en huwde diens dochter Marie-Jozef.  Hij werkte zijn verdere leven als kunstschilder te Etikhove, Volkegem en Nukerke.  Maar wie bepaalt of een kunstenaar of zijn werk doorbreken ? In deze schilderachtige streek vestigden zich ook vele minder bekende maar daarom niet minder talentrijke artiesten. 

Wat meer is: de streek blijft inspireren.  Ze blijft met haar schoonheid poëtische zielen en bevlogen doeners aantrekken.  In het huidig tijdsgewricht krijgt de relatie tot de natuur zelfs een nog meer existentiële dimensie.  De romantiek maakt plaats voor een diepe bezorgdheid.  De natuur wordt iets om voor te strijden.

 

Het initiatief.
Daarom vonden enkele nazaten van kunstenaars die hier ooit hun inspiratie kregen, het hoog tijd om de aandacht te vragen voor wat zich in die heuvels langs de Schelde voor artistieks heeft afgespeeld en afspeelt.

Op drie iconische locaties confronteren zij het werk van hun voorvaders met dat van bekende tijdgenoten maar ook met het werk van enkele actieve kunstenaars van nu.

De art deco villa Zonnekracht, de uitvalsbasis van beeldhouwer en schilder Lieven Colardyn trekt deze ontdekkingsreis op gang.  De home-galerij ‘In een glooiing van de tijd’ van zijn kleinzoon, gevangenisdirecteur, dichter en plastisch kunstenaar Hans Claus en zijn schilderende vrouw Ilse Kerkove opent voor de gelegenheid de deuren. Het O.L.V.-Hospitaal van de Stad Oudenaarde, langs de oevers van de alles bepalende Schelde, verbindt de twee ateliers en maakt van dit initiatief een heuse kunstroute.  Een kunstroute die ons aan het denken zet!

 

Beluister

Piet Piron over de tentoonstelling

Hans Claus over de tentoonstelling